W dawnych wiekach zmarłych grzebano na placach przykościelnych lub pod podłogą kościoła, o czym informowały jedynie napisy na posadzkach. W pelplińskiej parafii zwyczaj ten przetrwał do XX wieku. Świątynie nie były w stanie pomieścić wszystkich zmarłych więc postanowiono założyć w mieście nekropolię, znajdującą się w pobliżu bazyliki, wokół kościoła pw. Bożego Ciała. M.in. znajduje się tutaj grób ojca Leonarda, ostatniego pelplińskiego cystersa.
Cmentarz został zamknięty w 1904r. i w 1905r. założono nowy, istniejący do dzisiaj cmentarz parafialny nad skarpą Wierzycy. Powstał zgodnie z ówczesnymi przepisami sanitarnymi, za miastem, w trójkącie rozchodzących się dróg do Klonówki i Dębiny. Szybko okazało się, że zaczęło brakować również tu miejsca i w 1931r. dołączono do dotychczasowej nekropolii parcelę, na której ustawiono charakterystyczny monumentalny krzyż według projektu Wojciecha Durka, przedstawiający sceny ze Starego Testamentu.
U jego podnóża tradycyjnie chowano pelplińskich cystersów. Znaleźli tutaj swoje miejsce spoczynku m.in.: Sługa Boży biskup Konstantyn Dominik, prof. Franciszek Sawicki i pomordowani jesienią 1939 r. pelplińscy duchowni. Pomnik i cmentarz przetrwały II wojnę światową w stanie dobrym. Poddane renowacji stanowią interesujące założenie cmentarne przyciągające ciekawymi grobowcami i rozwiązaniami architektonicznymi znajdujących się na nim budowli. Szczególnego uroku dodaje neogotycka brama ozdobiona rzeźbą przedstawiającą złożenie Chrystusa do grobu, którą wkracza się jakby w „świat zmarłych”.