Wiązownica Mała leży nad rzeką Kacanką po północnej stronie Lasów Staszowskich. Początki wsi sięgają połowy XIII wieku kiedy to Wiązownica znajdowała się w spisie wiosek darowanych franciszkanom w Zawichoście. Według historycznych zapisów, pierwszy kościół zbudowano w Wiązownicy w roku 1411. Kościół był modrzewiowy, pod wezwaniem św. Michała Archanioła. Jak pisał ks.Wiśniewski w swym dziele „Dekanat sandomierski”: „Kościół ma kształt łodzi; zwrócony był głównym ołtarzem ku wschodowi, wejść miał dwa: główne od zachodu, mniejsze przez kruchtę od południa. W kościele była tęcza z Chrystusem Panem. Przy ścianie północnej był grób murowany, mały, pokryty płytą czarną marmurową z dwiema osobami i napisem, który już w 1791 r. był nieczytelny. Innych pomników i napisów nie było. Nad dachem górowała z desek zbita wieżyczka. Na przeciw głównych drzwi stała licha drewniana dzwonnica 1783 r. z lewej strony kościoła domurowano sklepioną zakrystię z dwoma oknami.” Jak większość kościołów i ten padł ofiarą ognia. 27 kwietnia 1826 roku kościółek, który istniał ponad 400 lat spalił się od uderzenie pioruna. Z pożaru ostały się tylko mury zakrystii, które przystosowano do odprawiania mszy.
Nowy kościół powstał w innym miejscu, na wzgórzu nad doliną Kacanki, z fundacji carskiego generała i senatora Wasilija Pogodina. W miejscu pierwszego kościoła stoi dziś kaplica z obrazem Matki Boskiej Częstochowskiej. Wzniesiono ją w 1910 roku z kamienia z pobliskich kamieniołomów w Smerdynie. W płytkiej mensie umieszczono ołtarz drewniany z kopią cudownego obrazu, według lokalnych przekazów łaskami słynącego. Wiele lat temu podczas poszerzania lokalnej drogi podkopano skraj pagórka, na którym wśród starych drzew stoi kaplica i oczom drogowców ukazały się bardzo stare fragmenty ludzkich kości. Były one pozostałością po pierwszym cmentarzu parafialnym Wiązownicy Małej. (Tekst powyższy oparłem na opisie Wiązownicy, autorstwa jej sołtysa, Pana Jacka Piwowarskiego).