Pierwsze wzmianki o wsi Szwelice pochodzą z pierwszej połowy XIII wieku. Była to wówczas osada należąca do parafii Karniewo. Parafia pw. św. Jana Chrzciciela (figura patrona z 1910 r. stoi 50 m od kościoła, przy drodze do wsi) w Szwelicach utworzona została na początku XV wieku. Pierwszy drewniany kościół wybudowany został i wyświęcony kilkadziesiąt lat później. Na początku wieku XVII wystawiono nowy drewniany kościół, w którego wnętrzu urządzono dwie kaplice boczne oraz ustawiono trzy ołtarze. Świątynia ta w roku 1771 – po 170 latach swojego istnienia – spłonęła. Budowa trzeciego kościoła, również drewnianego, zajęła prawie 20 lat. Przetrwał on do stycznia 1945 roku, kiedy to w wyniku działań wojennych został zniszczony wraz z wyposażeniem.
Obecny, czwarty już z kolei, kościół parafialny zbudowano w latach 1957-61, według projektu architekta Stanisława Marzyńskiego, autora powojennej odbudowy wielu warszawskich kościołów, m.in. św. Aleksandra na Placu Trzech Krzyży oraz Wszystkich Świętych przy Placu Grzybowskim. Kościół konsekrowano 12 lat później. Jest to świątynia trójnawowa, halowa, z wysoką, pełniącą rolę dzwonnicy wieżą w fasadzie. Mury budowli postawiono z ociosanych kamieni polnych. Do końca XX wieku przy świątyni stała jeszcze drewniana dzwonnica z XVIII, którą podczas porządkowania terenu kilka lat temu rozebrano. Wyposażenie kościoła nie jest zabytkowe.
Od południa do apsydy przylegają zakrystia i skarbczyk. Na terenie przykościelnym stoją dwie figury: św. Stanisława Kostki z 1926 roku przy bramie wejściowej oraz, przy elewacji wschodniej, św. Jana Nepomucena z drugiej połowy XIX wieku. W pobliżu znajdują się: plebania w stylu dworkowym, a także cmentarz grzebalny.
Charakterystyczną cechą parafii w Szwelicach, odróżniającą ją od innych, jest jej rozległość - między jej krańcami wynosząca aż 30 km, co nie jest często spotykane, nie tylko na Mazowszu. Wierni często mają bliżej do innych kościołów niż do swojego.