Zalbki to bardzo mała wieś położona nad lewym brzegiem rzeki Wadąg, trochę na terenie bagiennym i z dala od miasta. Pierwsze wzmianki o tym miejscu pojawiają się w dokumentach z 1386 r., wieś ta wymienia się też w roku 1518 kiedy to kanonik Mikołaj Kopernik dokonał lokacji łanów opuszczonych. W czasach Prus Wschodnich Zalbki nazywały się Salbken, prawdopodobnie wywodziło się to od pruskiego słowa oznaczającego tereny podmokłe.
W centrum tej miejscowości odnajdziemy dobrze utrzymaną, murowana z czerwonej cegły neogotycką kapliczkę. Jest to dość wysoka trzykondygnacyjna budowla, najniższa bazowa część zawiera pełnołukowe nisze, są one zamknięte drewnianymi i przeszklonymi drzwiami a wewnątrz tych nisz umieszczono współczesne figury. Górna kondygnacja to czterokierunkowy prześwit i zapewne kiedyś mógł być tu umieszczony dzwonek, obecnie w prześwitach umocowano krzyże. Całość nakryta jest płaskim daszkiem z pięcioma dużymi sterczynami.
Kapliczka z pewnością jest pod dobra opieka mieszkańców, jest zadbana a wokół niej postawiono estetyczne ogrodzenie. Jeśli już znajdziemy w Zalbkach warto też zwrócić uwagę na wiejską zabudowę zarówno mieszkalną jak i gospodarczą, większość wybudowano na początku XX w.