Jest to najbardziej reprezentacyjna ulica Płocka, w okresie wiosenno-letnim w porze wieczorowej mieniąca się tysiącami barw, gwarem ludzkim i muzycznym oraz dobywającymi się z usytuowanych przy niej licznych restauracji i kawiarni różnorodnymi zapachami.
Pierwsze wzmianki o ulicy Tumskiej pojawiły się na początku XIX w., w czasie tzw. pruskiej regulacji miasta. Na planie Smieda z 1803 r. ukazała się wówczas nazwa Dohm Strasse oznaczająca ulicę mającą początek przy katedrze. Stąd używane obecnie określenia: Tum i Wzgórze Tumskie (czyli katedralne).
W XIX i XX w. była ona główną ulicą handlową miasta łączącą Rynek Kanoniczny (obecny Plac Narutowicza) z Nowym Rynkiem. Mieściły się przy niej liczne sklepy, reprezentacyjne budowle miejskie (Hotel Angielski) oraz kamienice zamożniejszych płocczan (m.in. Górnickich i Lewensteinów). Do chwili obecnej zachowała swoje znaczenie usługowo-handlowe. Nazywana jest najczęściej przez płocczan "deptakiem", gdyż wstrzymany jest na niej ruch kołowy.
Przy ulicy znajduje się wiele atrakcyjnych architektonicznie budynków, jak np. pod nr 8 – jedna z najpiękniejszych płockich kamienic secesyjnych (zwana często moderną) oraz pod nr 9 – zespół kamienic dawnego Hotelu Angielskiego, a także neorenesansowo-klasycystyczna kamienica pod nr 16. Przy Tumskiej ma też swoją siedzibę kino Przedwiośnie dysponujące trzema salami kinowymi o łącznej liczbie 900 miejsc.
Na zakończenie warto wspomnieć, że na skrzyżowaniu obecnych ulic Tumskiej i Królewieckiej zlokalizowany był dawniej kościół (kaplica) pw. św. Idziego otoczony niewielkim cmentarzem grzebalnym; zlikwidowany został pod koniec XVIII w.