Pomnik-ławeczka pamięci Wacława Milkego usytuowana jest przy pierzei zachodniej Starego Rynku w Płocku, na wysokości kamienicy nr 8 (Dom Przyjaźni Płock - Darmstadt).
Wacław Milke urodził się 14 czerwca 1914 r. w Wyszogrodzie. Mając 14 lat, złożył przyrzeczenie harcerskie, któremu pozostał wierny przez całe życie. Już w wieku młodzieńczym zaczął prowadzić drużynę harcerską i organizować różne imprezy kulturalne niemal we wszystkich środowiskach społecznych. Od rozpoczęcia życia zawodowego pracował jako kancelista w Sądzie Grodzkim, najpierw w Wyszogrodzie, a potem w Gąbinie. Cały swój wolny czas poświęcał harcerskiej pracy z dziećmi i młodzieżą.
W pierwszych miesiącach II wojny światowej ukrywał się przed Niemcami, organizował tajne spotkania i roznosił ulotki. W kwietniu 1940 r. został aresztowany przez Gestapo i po dwóch tygodniach wywieziony do Dachau, gdzie otrzymał numer 8748. Trzy miesiące później przewieziony został do Gusen, gdzie przeżył ciężkie chwile, pracując w kamieniołomach w nieludzkich warunkach. Od wyzwolenia obozu w Gusen do dnia śmierci Wacław Milke miał zawsze przy sobie metalowy krzyżyk, z którym się nigdy nie rozstawał.
Powrócił do Polski we wrześniu 1946 r. Wkrótce potem został wyrzucony z mieszkania, które zajmował, i dotknęły go – jak zresztą prawie wszystkich przybyłych z Zachodu – represje i szykany. Po 16 latach koczowniczego życia zlitował się nad nim dr Jakub Chojnacki, przydzielając mu mieszkanie komunalne.
Po wojnie druh Milke przez 30 lat pracował w Cechu Rzemiosł Różnych. Najważniejszą sprawą w jego życiu był Harcerski Zespół Pieśni i Tańca „Dzieci Płocka”, którego był założycielem i kierownikiem artystycznym. Za swoją wieloletnią działalność Wacław Milke otrzymał wiele wyróżnień i odznaczeń, a wśród nich: Medal Pokoju, Złoty Krzyż Zasługi dla ZHP, Medal Komisji Edukacji Narodowej, Zasłużony Działacz Kultury, Order Uśmiechu, Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Zmarł 9 maja 2008 r.