Poznań jest miastem obfitującym w zabytki zarówno z dalekiej przeszłości, jak i z okresu rozwoju miasta na przełomie XIX i XX w. Ten ostatni okres, w którym przyłączono do stolicy Wielkopolski wsie Jeżyce, Łazarz i Wildę, zaowocował szybkimi procesami urbanizacyjnymi. Rozwijającej się gospodarce towarzyszyło zapotrzebowanie na mieszkania dla rosnącej liczby mieszkańców. Domy z mieszkaniami czynszowymi stawiały pierwsze spółdzielnie mieszkaniowe oraz prywatni inwestorzy. Wśród tych drugich byli również uznani w ówczesnym Poznaniu architekci.
Na Wildzie wiele wspaniałych budynków powstało w pracowni architekta Adolfa F. Bindera. Tutaj też ich autor wzniósł swój dom położony dziś u zbiegu ulic Wierzbięcice i Ks. Jakuba Wujka. Zbudowana w latach 1896-1897 kamienica łączyła w sobie elementy murowane z pruskim murem. Parter kamienicy wykonano z trwalszego, jednolitego muru z cegły, natomiast wyższe kondygnacje w technice fachwerkowej. Jednak w odróżnieniu od innych domów wznoszonych tą metodą na Wildzie dom Bindera został całkowicie otynkowany.
Dwupiętrowa kamienica wyróżnia się narożnym wykuszem oraz imponującym gzymsem koronującym. Dodatkową powierzchnię użytkową tworzy poddasze skryte w mansardowym dachu z wieloma wystawkami. W czasach, gdy mieszkał tutaj Adolf Binder, po sąsiedzku działał jego zakład kamieniarski.