W nowo powstającej osadzie przemysłowej (ok.1816 r. założyciel Rafał Bratoszewski herbu Sulima), w późniejszym Aleksandrowie, ówczesne władze miasta wyznaczyły ściśle określone dzielnice dla przybywających osadników. Jedna z nich znajdowała się przy ulicach Warszawskiej i Daszyńskiego. Należała do osiedleńców żydowskich, którzy wówczas stanowili drugą nację pod względem liczebności ludności w Aleksandrowie po Niemcach. Zajmowali się oni przede wszystkim handlem i rzemiosłem. Warto wspomnieć, że w Aleksandrowie urodził się jeden z późniejszych "królów bawełny" Izrael Poznański.
Przy ulicy Górnej i Wąskiej, Żydzi w 1822 roku założyli swój cmentarz na działce o powierzchni 0,8 ha. Pochowani zostali na nim m.in.: Henoch Henich (zmarł w 1870 r.), Jechiel Danziger (zmarł w 1894 r.). W okresie II wojny światowej nekropolia była miejscem kaźni. 14 września 1939 r. na jej terenie okupanci rozstrzelali grupę Polaków i Żydów. Była ona również cały czas dewastowana w czasie okupacji jak i po wyzwoleniu.
Obecnie zachowało się na niej kilka ciekawych macew z płaskorzeźbami, duży ohel cadyka Danzigera. Właścicielem cmentarza jest Gmina Wyznaniowa Żydowska w Łodzi.