Osadnictwo żydowskie w Piasecznie miało swoje początki w pierwszej połowie XVIII w. Najprawdopodobniej ówczesny starosta piaseczyński Aleksander Józef Sułkowski zezwolił na osiedlenie się pierwszych Żydów. Wywołało to protesty mieszkańców miasta wyznającego głównie wiarę chrześcijańską. W efekcie król August III w 1740 r. wydał zakaz osadnictwa żydowskiego w mieście, który zniesiono dopiero w 1862. Mimo zakazu do miasta napływali żydowscy kupcy i rzemieślnicy.
W połowie XIX w. społeczność żydowska przekroczyła w mieście liczbę pięciuset osób. Istniał tutaj samodzielny oddział bóżniczy mający własnego rabina. Żydzi piaseczyńscy w 1860 r. wznieśli w pobliżu rynku drewnianą synagogę, która jednak spłonęła w pożarze w 1886. Nowa murowana synagoga zbudowana została w końcowych latach XIX stulecia. Kres żydowskiej gminy w Piasecznie przyniosła hitlerowska okupacja. W 1940 r. utworzono tutaj getto zlikwidowane w 1941 po przeniesieniu Żydów do getta warszawskiego.
Dziś w Piasecznie zobaczyć można dwie pozostałości po żydowskich mieszkańcach. Jedną z nich jest kirkut z ocalałymi macewami, a drugą dawna mykwa przy ulicy Zgoda. Mykwa, czyli rytualna łaźnia, wzniesiona została przypuszczalnie wraz z nową synagogą w końcu XIX w. Wcześniej rytualnemu oczyszczeniu służyła mykwa wzniesiona w 1864 r. Synagoga, do której przylegała łaźnia, została rozebrana w 1978 r., a w mykwie od 2012 działają pub i bar.