Plac Wolności powstał w końcu XVIII wieku w wyniku niwelacji wzniesienia nazywanego Muszą Górą. Prusacy, rządzący wówczas Poznaniem nazwali go placem Wilhelma (Wilhelmplatz). Na przestrzeni XIX wieku zmieniało się jego zagospodarowanie oraz zabudowa. Wokół powstawały coraz wspanialsze budynki o ulubionym wówczas secesyjnym wyglądzie. Wymyślne fasady z wieżami i szczytami oraz sztukateriami były wyrazem powodzenia i bogactwa właścicieli kamienic.
Ulica Ratajczaka zamykała Plac Wolności od strony zachodniej. Po jednej stronie wznosi się dziś gmach Teatru Miejskiego tzw. Arkadii, a po drugiej jedyna kamienica nosząca numer 45. Secesyjny dom zaprojektowali Hermann Böhmer i Paul Preul, a wzniesiono go w 1900 r. W jego elewacji zwracają uwagę zdobienia okien i pasa pod gzymsem koronującym. Ciekawe są także trzy balkony o kutych balustradach z motywami roślinnymi.