Wzgórze św. Wojciecha w Poznaniu należy do najciekawszych zakątków wielkopolskiej stolicy. W XIII wieku wspomina się o kościele stojącym w miejscu, gdzie św. Wojciech wygłosił swoje ostatnie kazanie w Poznaniu przed udaniem się na misje do Prus. W miejscu rozebranej drewnianej świątyni w XV wieku wzniesiono gotycki obiekt, który w następnych wiekach poddawano rozbudowie. Kościół noszący patronat św. Wojciecha należy do najstarszych istniejących obecnie zabytków miasta. Do rejestru zabytków wpisany został w 1931 roku.
Przed kościołem św. Wojciecha, od strony zachodniej jego fasady stoi nie mniej interesujący zabytek. Jest nim drewniana dzwonnica pochodząca z przełomu XVI i XVII wieku. Obiekt ten wzniesiono na kamiennym fundamencie i ceglanej podmurówce. Dzwonnica zbudowana została na rzucie kwadratu i nakryta czterospadowym dachem krytym gontem. W XVIII wieku rozebrano wieżę kościoła, wtapiając jej elementy w konstrukcję świątyni. Wówczas przeniesiono z niej dzwony do drewnianej dzwonnicy.
Dziś obiekt ten jest najstarszym zabytkiem budownictwa drewnianego w Poznaniu.