Śrem jest malowniczo położonym na brzegach Warty miastem o długiej historii i bogatym w zabytki dawnej architektury. Pochodzące z różnych okresów są świadectwem minionych czasów. Zobaczyć je można zarówno na prawym brzegu rzeki, gdzie lokowane było w średniowieczu pierwotne miasto, jak i na lewym, którego intensywny rozwój nastąpił na przełomie XIX i XX w.
W lewobrzeżnym Śremie znajduje się ciekawy zespół klasztorny przy ulicy Promenada nazywany potocznie Klasztorkiem. Pierwotnie w tym miejscu już w XIII w. swój klasztor i kościół mieli franciszkanie. Po zbudowaniu przez zakonników nowych obiektów w prawobrzeżnym Śremie teren po nich przejęły klaryski z Gniezna. Zakonnice wzniosły po 1616 r. nowy drewniany kościół i budynek zakonny. Obiekty te spłonęły w 1766 r. W ich miejscu około 1786 r. powstały barokowe obiekty, trójnawowa świątynia i przylegający do niej klasztor. Klaryski posiadały je do kasaty zakonu w 1838 r. Później w latach 1855-1872 gospodarzami klasztoru byli jezuici. W latach 1863-1865 dokonali przebudowy obiektów w duchu neogotyku, który możemy podziwiać do dziś.
Po jezuitach klasztor pełnił funkcje lazaretu wojskowego i placówki opiekuńczej. Dziś znajduje się tutaj Zakład Pielęgnacyjno-Opiekuńczy o profilu psychiatrycznym. Kościół poklasztorny jest dziś filialną świątynią pw. św. Ignacego Loyoli należącą do parafii św. Ducha. Zespół klasztorny wpisany został do rejestru zabytków Narodowego Instytutu Dziedzictwa w 1970 r.