Suraż to jedno z najstarszych miast Podlasia. Co najmniej od XI w. stał tu nad Narwią ważny gród, potem zamek, wokół którego rozwinęły się podgrodzia. Od roku 1445 Suraż miał prawa miejskie.Przez setki lat był stolicą powiatu, miejscem odbywania sądów. Położenie na pograniczu Mazowsza i Litwy znalazło odzwierciedlenie w podziale miasta. Część na zachodnim brzegu Narwi zwana była stroną lacką (polską), część wschodnia - stroną ruską. Podział nie znajduje dzisiaj etnicznego uzasadnienia, niemniej nadal w Surażu są dwa rynki: Lacki i Ruski. Miasteczko miało pecha. Gdy przez kilka stuleci było regionalnym ośrodkiem handlu i usług, gdy sprawowano tu władzę i sądy, powiatowe dzisiaj Łapy były małym szlacheckim zaściankiem. W 1865 r. Suraż utracił prawa miejskie, potem ominęła go kolej. Stopniowo tracił na znaczeniu. Obecnie liczy niespełna 1000 mieszkańców - w 1580 r. było ich ok. 1100!. Wprawdzie odzyskał w 1923 r. miejskie prawa, ale należy do bardzo nielicznej grupy współczesnych polskich miasteczek, do których nie prowadzi nawet droga wojewódzka! Przy suraskim Rynku Lackim stoją wiejskie zagrody, przepędza się tędy bydło w drodze na nadnarwiańskie pastwiska, nad którymi wznosi się Góra Królowej Bony. Trawiaste wzgórze to jedyny ślad po dawnym zamku i po dawnej świetności suraskiego grodu. Ze szczytu rozciągają się wspaniałe widoki na szeroką dolinę Narwi.