Na terenie właściwie resztek dawnego parku zamkowego stoi kapliczka poświęcona Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Według historyków datuje się ją na II połowę XVII wieku, z przebudową ok. 1794 roku, przypuszczalnie w stylu barokowym. Znajduje się wśród dawnych drzew tworzących park, co tworzy całkiem sympatyczne otoczenie.
Kapliczka jest murowana, otynkowana, wzniesiona na planie zbliżonym do kwadratu „zakończonego półokrągłym łukiem”, przekryta „czapą dachową”, na której umieszczono wieżyczkę na sygnaturkę. Tę z kolei zwieńczono małym baniastym daszkiem, na który osadzono jeszcze jedną wieżyczkę, przypuszczalnie również na sygnaturkę. Zwieńczono ją drewnianym krzyżem. Wszystkie dachy kapliczki pokryte są drewnianym gontem.
Od frontu kapliczka posiada szersze ryzality lub tzw. pseudoryzality (opinia w zależności od znawcy tematu...) Na środkowej części elewacji widoczny jest otwór drzwiowy, w którym osadzono przeszklone drzwi. Otwór drzwiowy zakończony jest sklepieniem półokrągłym, na którym widać jakby tzw. „klucze” lub inaczej zworniki. Przypuszczalnie mogły one pomóc wyznaczyć budowniczemu małej budowli symetrię łuku. W elewacjach bocznych osadzono okrągłe małe okienka.
Otoczenie po ostatniej renowacji kapliczki otrzymało dojście jak i obejście wybrukowane kostką koloru szarego, bo materiałem brukowym jest kostka granitowa... We wnętrzu kapliczki znajduje się obraz Najświętszego Serca Pana Jezusa, postawiony na ołtarzu przykrytym bielizną liturgiczną, otoczony skromnymi wazonikami z kwiatami. Ołtarz, na którym stoi obraz posiada jakiś wątek tematyczny, przypuszczalnie z Biblii, jednak nie można go odczytać za zamkniętymi drzwiami. Sam ołtarz, przypuszczam, że wykonano z ciemnego marmuru. Ogólnie, nie da się obok tej kapliczki przejść obojętnie, choć informacji na jej temat jest niewiele.......