Wieża kierowania ogniem została wybudowana przez Niemców w czasie II wojny światowej po zdobyciu Helu na potrzeby baterii Schleswig-Holstein. Bateria składała się z trzech największych armat 406 mm. Wieża była budowlą betonową o grubości ścian od 60 do 100 cm. Ma wysokość ok. 25 m. Na jej szczycie znajdował się obrotowy dalmierz, a obecnie taras widokowy. Wieża spełniała swoją funkcję do początku 1942 roku, kiedy to działa zostały przeniesione do Francji w celu obrony Wału Atlantyckiego.
Pieczę nad obiektem sprawuje Muzeum Obrony Wybrzeża, lecz aby ją zwiedzić, potrzebny jest oddzielny bilet (do nabycia przy wieży). Do wieży łatwo trafić, są widoczne znaki, a ścieżka prowadząca do niej znajduje się po przeciwnej stronie drogi co wejście do muzeum.