Wrocław Nadodrze jest to jedna ze stacji kolejowych we Wrocławiu oraz jeden z dwóch zachowanych w mieście normalnotorowych dworców.
Budynek zbudowano w 1868 roku według projektu Hermanna Grapowa, ma długość 190 metrów i wzniesiono go z czerwonej i nieotynkowanej cegły. Oczywiście w tych czasach Wrocław należał do Niemców i istniał pod nazwą Breslau, dlatego dworzec nawiązuje do modnego w tych czasach stylu historyzującego. Budynek ma trzy ryzality w trójkondygnacyjnym korpusie, a środkowy ryzalit jest poprzedzony arkadowym portykiem. Modernizację dworca prowadzono od 1912 roku z przerwami do lat 30. XX wieku, przebudowane zostały perony i tunele.
Dzisiaj Dworzec nadal służy w ruchu pasażerskim, nadal zatrzymują się tutaj pociągi osobowe oraz pośpieszne. Koncesję na połączenie kolejowe pomiędzy Wrocławiem a Górnym Śląskiem otrzymała po kilku próbach kolej Opolsko-Tarnogórska w 1865 roku, a następnie połączyła się z Towarzystwem Kolei Prawego Brzegu Odry. Dworzec Nadodrze po uruchomieniu w 1868 roku mógł przyjmować pociągi na trasie relacji Wrocław - Oleśnica.
Dworzec funkcjonował początkowo pod nazwą Dworzec Bramny Kolei Prawego Brzegu Odry, następnie nazwę skrócono do Wrocław Brama Odrzańska, w późniejszych czasach przeprowadzono linię kolejową łączącą Nadodrze w kierunku Dworca Świebodzińskiego oraz Dworca Kolei Dolnośląsko-Marchijskiej.