Nisko to niewielkie miasto powiatowe na lewym brzegu Sanu. Do końca XVI wieku było wsią królewską a do końca następnego wieku wchodziło w skład majątku Lubomirskich. W czasie zaborów rząd austriacki wystawił te ziemie na sprzedaż i był to przełomowy moment w historii Niska. W 1867 nabył je hr. Roger de Miremout- Resseguier ,wywodzący się z zasłużonego i utytułowanego rodu austriacko-francuskiego. W okresie rządów hrabiego nastąpił gwałtowny rozwój całego regionu. Wybudowano duży tartak, cegielnię, huty szkła, młyn i browar. Po jego śmierci, dobra przejął syn Oliver, który w 1868 roku ożenił się z Marią Kinsky, córką właściciela pobliskich dóbr w Sopocie. Olivier z Marią kontynuowali rozwój Niska i w konsekwencji otrzymało ono prawa miejskie i oficjalnie stało się miastem.
Ressegieurowie zamieszkali w pałacu wzniesionym w centrum przy ulicy Sandomierskiej. Zamieszkiwali go wraz z jedenaściorgiem dzieci do 1912 roku kiedy to przenieśli się do Wiednia. Właścicielem dóbr niżańskich został wówczas Maksymilian Francke. W czasie pierwszej wojny światowej pałac uległ znacznym uszkodzeniom, został jednak odbudowany według nowego założenia. W roku 1947, po kolejnym remoncie w pałacu utworzono szpital PCK. Od tej pory, kilkakrotnie przebudowywany i modernizowany pozostaje do dziś jako szpital.
Oddziela niżański rynek od obszernego parku podworskiego i tylko wprawne oko zauważy w bryle budynku dawne cechy rezydencji magnackiej okresu międzywojennego.