Budowa okazałego budynku przeznaczonego na dom opieki dla kobiet, tzw. Dom Św. Notburgi - którego pomysłodawcą był ksiądz doktor Hermann Schaffer - zakończyła się w roku 1892. Potem w latach 1894 i 1902 został nieco rozbudowany, z dobudowaniem do niego w 1902 roku kaplicy według projektu Jana Affy, z ołtarzem głównym wykonanym przez Ferdynanda Stufflesera z Tyrolu.
Budowla jest wybudowana na planie litery “L”, z czerwonej cegły klinkierowej, nieotynkowana, z czterema kondygnacjami, w stylu neogotyckim. Elewacja frontowa w części przylegającej do wschodniej posiada dwa pseudoryzality zwieńczone ścianami szczytowymi, po bokach których widoczne są pinakle, przy czym dwa narożne rozpoczynają swój “bieg” od gzymsu kordonowego, zdobionego ceglanym fryzem.
Elewacja wschodnia przekryta jest wysokim, dwupołaciowym dachem a na jego skraju widoczny jest kolejny ryzalit, będący skrajnym zakończeniem bryły. Oba skrzydła budynku łączy tzw. “łącznik”, w którym umieszczono jedno z wejść do wnętrza budowli. Zakończony jest niskim daszkiem nieco przypominającym dach mansardowy. Posiada otwory okienne zakończone ostrymi łukami a wejście zakończono ostrym łukiem, zwieńczonmy trójkątnym naczółkiem.
W czasie panowania systemu nazistowskiego w latach 30. XX wieku, w budynku mieścił się oddział Banku Rzeszy, który w 1945 roku, około lutego-marca uległ częściowemu zniszczeniu. Po zakończeniu II wojny światowej został odbudowany przez Raciborskie Przedsiębiorstwo Budowlane. Obecnie w kompleksie mieści się Dom Pomocy Społecznej prowadzony przez Zgromadzenie Sióstr Maryi Niepokalanej.