Jednym z najstarszych ośrodków chrześcijaństwa w środkowej Europie było Księstwo Morawskie. Jego władca Mojmir I przyjął chrzest w 831 r. Udzielił mu go biskup niemieckiej Pasawy, Reginhar. Przez następne kilkadziesiąt lat Wielkie Morawy powiększały swoje tereny, a tym samym i kościół katolicki. Pod koniec IX wieku zarówno walki z wrogami zewnętrznymi, jak i wewnętrzne z pogańską częścią Morawian spowodowały, że państwo to zaczęło chylić się ku upadkowi. W 907 r. kres Wielkim Morawom przyniósł najazd Madziarów. Jeszcze przed rozpadem na części jego terenów Przemyślidzi utworzyli pierwsze niezależne państwo czeskie.
W 925 r. tron króla Czech po śmierci ojca Wratysława I przejął jego starszy syn Wacław I. Nowy władca przyjął chrzest z rąk Franków, dostając się pod ich wpływy. Jego młodszy brat Bolesław wspierany przez przeciwników wiązania się Czech z państwem frankońskim dokonał zamachu w 935 r. Zaatakowany przez niego Wacław próbował schronić się w kościele, ale zabili go żołnierze Bolesława. Oddany chrześcijaństwu Wacław stał się męczennikiem wyniesionym na ołtarze przez Watykan. Do dziś jest jednym z patronów naszych południowych sąsiadów.
Świętemu Wacławowi poświęcono w Kłodzku figurę na moście św. Jana. Stanęła tam w 1715 r. jako świadectwo powiązania Dolnego Śląska z Królestwem Czech. Piaskowcowa rzeźba wykonana została przez nieznanego artystę. Nieznany pozostaje również jej fundator. Pomnik przedstawia Wacława w koronie i zbroi trzymającego sztandar. Św. Wacław był także patronem Królestwa Polskiego.