Pierwsze wzmianki o istnieniu kościoła w Lubominie możemy odnaleźć w dokumentach lokacyjnych z początku XIV wieku, pierwotna budowla najprawdopodobniej była drewniana. Obecna, utrzymana w stylu gotyckim i jednonawowa świątynia wzniesiona została w latach 1340 – 1370. Ośmioboczna wieża, wzorowana na starszej wieży farnej w Ornecie zbudowana została wówczas tylko w dolnej kondygnacji. Podwyższano ja w dwóch etapach, a ostateczne prace zakończono w 1480 roku.
W 1817 roku świątynia została zniszczona w wyniku pożaru, zachowały się jedynie mury obwodowe. W kolejnych latach kościół został odbudowany, w roku 1875 biskup Filip Krementz konsekrował go ku czci Świętej Katarzyny i Przemienienia Pańskiego. W roku 1922 przeprowadzono gruntowną renowacje budowli.
Umiejscowiony w centrum Lubomina kościół to obiekt orientowany, murowany z cegły i wzniesiony na rzucie wydłużonego prostokąta. Od strony północnej korpusu przylega zakrystia, od południa kruchta a wieża od zachodu. W przyziemiu wieży znajduje się kruchta z ostrołukowym portalem, wyższe kondygnacje zostały ozdobione ślepymi arkadami ostrołukowymi a całość przykryta namiotowym dachem.
Wewnątrz kościoła na szczególną uwagę zasługują barokowe ołtarze z około 1730 roku, pochodzące z dawnego kościoła jezuitów w Braniewie. Jednak przed ich ustawieniem na nowym miejscu w 1816 roku, zostały znacznie przekształcone. Znajduje się tu także granitowa chrzcielnica pochodząca prawdopodobnie z połowy XIV wieku, a także późnogotycki krucyfiks z około 1520-1530 roku. W 1957 roku kościół w Lubominie wpisany został do rejestru zabytków.