We wsi założonej już w XIV wieku nad rzeką Gwdą, w XVI wieku został wzniesiony pierwszy drewniany kościół. Kościół ten wzmiankowany był w dokumentach z wizytacji kościelnych pochodzących z 1570 i 1590 roku. Obecna murowana świątynia została zbudowana w latach 1864 – 1866.
Jest to obiekt wzniesiony w stylu neogotyckim przez luteranów, w miejscu kościoła, który dwa lata wcześniej strawił pożar. Kościół założony jest na planie prostokąta, orientowany z kruchtą od zachodu i wydzielonym prezbiterium od wschodu. Został wzniesiony z różnej wielkości kamieni polnych, za wyjątkiem górnej kondygnacji wieży, schodkowych szczytów korpusu nawy, ościeżnic okiennych i drzwi oraz bocznych aneksów, które wykonano z cegły. Wznosząca się nad dwuspadowym dachem przykrywającym nawę kwadratowa wieża nakryta jest wysiłkom ostrosłupowym hełmem zwieńczonym kulą i krzyżem.
Wewnątrz świątyni zachował się oryginalny neogotycki wystrój oraz oryginalna polichromia. Po zakończeniu II wojny światowej, od 1946 roku świątynia została przejęta przez kościół rzymskokatolicki.