Parafia w Suchej istnieje od 1391 r. ale pierwsze wzmianki o istnieniu tu kościoła pw. św. Idziego pochodzą już z 1390 r. Była to świątynia drewniana, która przetrwała aż do 1716 r. Około 1720 r. na jej miejscu powstał kolejny, również drewniany kościół. Ten z kolei został zastąpiony przez murowany Dom Boży zbudowany w latach 1839 -43 ze składek parafian według projektu Antonio Corazziego. Wiele starań w jego powstanie włożył ks. Tomasz Korycki, którego nagrobek zachował się do dziś na terenie przykościelnym.
Z upływem lat kościół stawał się zbyt mały dla rozrastającej się parafii. W 1910 r. rozpoczęła się jego rozbudowa. Architekt Stefan Szyller opracował projekt, zgodnie z którym dobudowano do istniejącej świątyni boczne nawy, dwie zakrystie i wieżę (wielkość „starego” kościoła obrazuje nawa główna). W efekcie powstała imponująca pięcioprzęsłowa budowla w typie bazylikowym mierząca 37 m długości, 14 m szerokości i 18 m wysokości. Nawa główna jest wyższa i dwukrotnie szersza od naw bocznych. Wnętrze, a więc ołtarz główny, dwa ołtarze boczne oraz ambonę również zaprojektował Szyller. Szczególnie cennymi elementami wyposażenia są XVIII w. barokowy obraz „Ecce Homo” i obraz Matki Bożej z 1647 r. Konsekracji dokonano w 1921 r. a w 2006 r. kościół został wpisany do rejestru zabytków.
Mimo, że parafia lokowana jest w Suchej, jej adres brzmi Sucha Poduchowna 1. Kościół wznosi się na niewielkim wyniesieniu, niemal dokładnie na wprost wyjazdu z Suchej Poduchownej na drogę 787 Pionki – Zwoleń. Otoczony jest ceglanym, otynkowanym murem, za którym stoi także oryginalna w konstrukcji, metalowa dzwonnica. Przy wylocie drogi z Suchej Poduchownej ciekawy kamienny krzyż przydrożny na schodkowej podstawie z inskrypcją „Jezu ufam Tobie/ Mieszkańcy Bielin, Czarnej, Helenowa, Tadeuszowa i Wincentowa”.