Wrocławskie bunkry wybudowano w latach 1940 - 1942. Pełniły one funkcję obrony przeciwlotniczej a w czasie natarcia Armii Czerwonej w 1945 roku stanowiły silne punkty oporu.
Schron przy zbiegu ulic Grabiszyńskiej i Stalowej jest budowlą prostopadłościenną. Jego dach uległ zniszczeniu prawdopodobnie podczas nalotu w roku 1944. Obecnie na najwyższej kondygnacji urządzono mieszkania. Podobnej konstrukcji jest bunkier usytuowany przy ul. Ładnej. 25 metrowej wysokości jest cylindryczny wolno stojący bunkier przy ul. Legnickiej. W czasie oblężenia Festung Breslau urządzono w nim przejściowo szpital forteczny. Nieco mniejszy, również cylindryczny bunkier znajduje się przy ul. Słowiańskiej.
Żelbetowe ściany i stropy wszystkich tych bunkrów są ponad metrowej grubości. Wybudowane zostały według projektu Richarda Konwiarza, współtwórcy projektu Hali Stulecia.