Osada będąca zalążkiem Świebodzina wspominana była po raz pierwszy w pierwszej połowie XII wieku. W XIII wieku w miejscu tym wzniesiono zamek książęcy oraz towarzyszącą mu wieś. W 1319 r. Świebodzin uzyskał prawa miejskie i po tym czasie powstało jego założenie lokacyjne z czasem otoczone murami obronnymi. Jego centrum stanowił rynek, a zabudowę tworzyły w większości drewniane domy.
Na północ od rynku wzniesiono drewniany kościół pw. świętych Piotra i Pawła otoczony cmentarzem. W XV wieku obiekt ten zastąpiła murowana budowla z nowym patronem św. Michałem Archaniołem, rozbudowywana w kolejnych stuleciach. Obok świątyni stoi plebania oraz dawna szkoła katolicka.
Plebania kościoła św. Michała Archanioła to dwukondygnacyjny budynek o pięcioosiowej fasadzie. Fasadę rozdziela pseudoryzalit z naczółkiem w szczycie oraz balkonem nad wejściem. Elewacje zdobią obramowania otworów okiennych. Obiekt nakrywa łamany dach skrywający użytkowe poddasze. Plebania położona przy ulicy Szpitalnej 2 jest zabytkiem o znaczeniu lokalnym ujętym w gminnej ewidencji zabytków Świebodzina.