Wchodząc na teren przypałacowego parku założonego w stylu angielskim, za figurą św. Jana Nepomucena, przy Stawie Parkowym stoi neogotycka kaplica z ok. 1870 roku. Jej bryła nieco przypomina kapliczki m. in. z Mikołowa-Kamionki, Knurowa-Krywałdu, czy też na granicy Piekar Śląskich z Bytomiem (w Szarleju), gdyż możliwe, że wówczas panowała taka moda na taki a nie inny styl małych budowli sakralnych.
Jest to tzw. kaplica otwarta, z wnęką odgrodzoną jedynie dwuskrzydłową “bramką” (furtką). Sama kaplica jest murowana z cegły klinkierowej z dodatkiem cegieł profilowanych, z których wykonano niektóre skromne detale architektoniczne, m. in. pilastry, łuki, oszkarpowania czy opaski nad sklepieniem frontowym. Od frontu kaplicę zamknięto ostrym, neogotyckim łukiem, który dodatkowo ozdobiono nieco cofniętym, tworzącym po bokach coś w rodzaju węgarków łukiem. Boki elewacji frontowej oszkarpowano. W ściance szczytowej widoczne są 3 blendy, nad którymi widoczne jest zwieńczenie ścianki szczytowej w formie ceglanego fryzu. Na skraju kalenicy, od frontu osadzono metalowy krzyż.
Kaplica przekryta jest dwupołaciowym dachem pokrytym jeszcze papą. Wewnątrz kaplicy znajduje się figura Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej ze złożonymi dłońmi, na których zawieszono różaniec. Głowa Matki Boskiej ozdobiona jest gwiazdami koloru złotego, a na niej założona jest korona. Figura może być wykonana z białego marmuru, nieco już przyciemnionego z racji upływu czasu. Figura stoi na kamiennym ołtarzyku opartym na kamiennej płycie (podstawie).