W Pszczewie jako mieście biskupim przez wiele wieków istniał zakaz osiedlania się różnowierców. Na dobrą sprawę protestanci pojawili się tutaj dopiero po 1793 r., kiedy właścicielem dawnego biskupiego folwarku został baron Rudolf Hiller – Gaetringen. Do Betsche (tak brzmiała nowa nazwa miejscowości) szeroką falą zaczęli napływać niemieccy osadnicy (w większości ewangeliccy) oraz Żydzi.
Dla celów duszpasterskich baron udostępnił dawną kaplicę w pałacu biskupim, ale po pewnym czasie okazała się zbyt mała dla rosnącej liczby parafian. Gmina protestancka postanowiła wybudować kościół z prawdziwego zdarzenia. Jednym z fundatorów zboru był Hiller – Gaetringen, który oddał pod budowę świątyni grunt naprzeciwko pałacu. W 1865 r. oddano do użytku neogotycką ceglaną budowlę z wysmukłą wieżą sięgającą 40 m. Służyła wiernym do końca II wojny.
Większość ewangelików opuściła Pszczew po 1945 r. Nieużytkowany kościół popadał w ruinę, zapadła więc decyzja o jego wyburzeniu. Został rozebrany w 1964 r. Na jego miejscu stoi dziś kamień pamiątkowy i tablica informacyjna. Można na niej zobaczyć, jak wyglądała świątynia ale też przeczytać, że podczas rozbiórki znaleziono pod ołtarzem akt założycielski „spisany w języku polskim, w którym wymieniono właściciela ziemskiego Gładysza z Borowego Młyna oraz 27 rolników z Zielomyśla”.
Nieco dalej, przy drodze do Silnej funkcjonował w latach 1828 – 1945 ewangelicki cmentarz. Do obecnych czasów zachował się w stanie szczątkowym. Jego istnienie upamiętniono w 1998 r. kolejnym głazem z inskrypcją oraz ustawionym obok fragmentem nagrobka