Pielgrzymów to niewielka wieś leżąca tuż przy granicy państwowej polsko-czeskiej, a dotrzeć do niej można udając się m.in. w kierunku Opawicy. Na wzgórzu, na terenie wsi wznoszą się ruiny kościoła pochodzącego z lat 1832-33, który około marca 1945 roku został spalony w wyniku prowadzonych wówczas na terenie wsi i okolic działań wojennych.
„Zaglądając” w krótką historię świątyni, o której bardzo nie wiele wiadomo, można stwierdzić m.in. jedno. - paradoksalnie „miała szczęście” do pożarów, bo w latach 1832-33 obecna świątynia powstała w miejscu swej poprzedniczki, którą pochłonął pożar w roku 1827. Tu jednak „źródła” milczą na temat przyczyn tamtego pożaru. Zaś o „historii” pożaru z 1945 roku można jeszcze dowiedzieć się od mieszkających z pokolenia na pokolenie niektórych mieszkańców, chociaż ich jest już coraz mniej. Po prostu wieś się wyludnia z różnych przyczyn...
Wracając do wydarzeń z 1945 roku, kiedy to ok. marca tegoż roku Armia Czerwona nadciągała od Wschodu dość „szybkim krokiem” w kierunku „wybranych” niemieckich punktów obrony na terenie południowego Śląska Opolskiego i jego czeskiej części, w niektórych miejscowościach zarządzono ewakuację mieszkańców, w szczególności niemieckojęzycznych. Póki trwała ewakuacja (jednak nie wiadomo, czy okolice i sama wieś była pod ostrzałem chociażby artyleryjskim ), kościół w oczach ewakuowanych mieszkańców był zapamiętany, jednocześnie „pożegnany” w całości...
Kiedy część mieszkańców powróciła po ok. trzech miesiącach do wsi, kościół już był spalony i właściwie w ruinie, m.in. po pożarze... Dziś „budowla”, która przypuszczalnie „cieszyła” oko niejednego mieszkańca, „cieszy” malowniczą, w miarę zabezpieczoną ruiną. Nie ma możliwości wejścia do środka ruiny ani też chociaż ujrzenia fragmentu jej obecnego wnętrza.
Obecnie zaglądając ostrożnie, a nawet bardzo ostrożnie i tylko czubkiem nosa do wnętrza zrujnowanej klatki schodowej (prowadzącej przypuszczalnie na wieżę lub na emporę chóralną) można jedynie sobie wyobrazić, jak ona wyglądała przed działaniami wojennymi. Na podstawie istniejącej dziś ruiny, można jedynie domniemywać styl, w jakim budowla została wzniesiona. Niech to będzie późny barok, z uwagi na kształt wieży, która mogła być przekryta baniastym dachem, a do tego pozostałością w połowie po poprzedniej, z poprzedniego kościoła, jak i jeszcze widoczne po bokach wieży, trójkątne „wsporniki', które być może były ozdobione barokowymi esownicami. No, ale to są jednak tylko przypuszczenia i to subiektywne...
Dawny kościół został zbudowany głównie z kamienia, z wyjątkiem wątku ceglanego, z którego wykonano m.in. łuki okienne, drzwiowe, jak i miejscami widoczne jeszcze coś w rodzaju wieńca pod belki zwane namurnicami lub murłatami, do podtrzymywania konstrukcji dachowej z krokwi. Niewątpliwie ściany kościoła były otynkowana. Przekryty był dachem dwupołaciowym, a w części absydy zamknięty około czteropołaciowym.
Prawdopodobnie jest w planie wsi jak i parafian odbudowanie kościoła lub jedynie bardziej staranne zabezpieczenie jej przed ewentualnym zniknięciem z powierzchni ziemi. Jakie było wyposażenie budowli sakralnej, tego nie wiem - może barokowe lub późnoklasycystyczne, a czy zostało choć częściowo uratowane przed działaniami wojennymi, to są pytania, na które nie umiem odpowiedzieć, a być może odpowiedź jest znana...