Myszyniec – miasto położone nad rzeką Rozogą, prawym dopływem Narwi, to ośrodek Puszczy Kurpiowskiej, zwanej dawniej Zagajnicą, a od XVII w. Puszczą Myszyniecką, inaczej Zieloną. W II połowie XVII w. ze względu na osadę misyjną Jezuitów, zwaną Misją Myszyniecką, wieś zwana była również Jezupolem.
Dogodne położenie miejscowości przy trakcie z Ostrołęki do Szczytna wpływało na przybywanie ludności puszczańskiej na jarmarki i targi nadane przywilejami królewskimi. Na początku XVIII stulecia starostowie ostrołęccy założyli obok jezuickiej osadę zwaną: Małachowo, Nowy Myszyniec lub Martuny (od nazwiska pierwszego osadnika – smolarza). Rywalizacja pomiędzy osadami doprowadziła w 1741 r. do wystąpienia zbrojnego mieszkańców Nowego Myszyńca przeciw jezuitom i zburzeniu części zabudowań klasztornych. Po kasacie zakonu jezuitów w 1773 r. Misję zamieniono na probostwo. W 1791 r. Nowy Myszyniec otrzymał prawa miejskie, zaś obie osady połączono. Pamiątką po tamtych czasach są dwa place targowe: przed kościołem oraz w centrum dawnego osiedla starościńskiego. W roku 1869 Myszyniec prawa miejskie utracił, a odzyskał je ponownie w 1993 r.
Z internetowej strony Kurpiowskiego Zakątka, dowiedzieć się można, iż "jest on zlokalizowany w Myszyńcu, w małej miejscowości, w ciszy i spokoju, z dala od zgiełku wielkich miast". Organizuje różnego rodzaju imprezy i wydarzenia, jak chociażby: szkolenia firmowe i spotkania integracyjne, koncerty, targi, imprezy plenerowe i inne. Dysponuje miejscami noclegowymi dla prawie 50 osób. Specjalizuje się w kuchni kurpiowskiej z daniem firmowym - świeżynką.
Na jego terenie znajduje się Muzeum Kurpiowskie, w którym zobaczyć można narzędzia pracy, elementy wystroju domów oraz przedmioty codziennego użytku dawnych Kurpiów, a także fotografie z opisami dotyczącymi ich życia codziennego. Myszyniecki Kurpiowski Zakątek, czyli Regionalne Centrum Kultury Kurpiowskiej im. Księdza Władysława Skierkowskiego, składa się na dzień dzisiejszy z 11 drewnianych budynków. Głównym z nich jest największy, mieszczący restaurację serwującą wyśmienitą kuchnię oraz hotel z miejscami noclegowymi. Z dalszych ośmiu, 7 to podłużne baraki przystosowane do targów i jarmarków i do nich właśnie przeznaczone. Ósmy to "Galeria Kurpiowskiej Twórczości Ludowej i Rękodzieła Artystycznego". Umieszczono w nim rzeźby oraz inne inne dzieła miejscowych twórców, które można kupić, a wśród których są: wizerunki Chrystusa Frasobliwego (różnej wielkości i odmiennych form), Kurpianki i Kurpie w strojach ludowych, szafki, koszyki i wiele, wiele innych. Dziesiątym jest amfiteatr, zaś ostatni budynek mieści pod swoim dachem grilla, stoły i ławki, będąc miejscem zarówno biesiadowania, jak i tańców, ze względu na sporych rozmiarów parkiet.
W Kurpiowskim Zakątku ujrzeć także można dzieła znajdującego się na jego terenie pleneru rzeźbiarskiego, a są to m.in.: kapliczka z wydrążoną w pniu drzewa wnęką, w której stoi figurka świętego Jana Nepomucena, rzeźby naturalnych rozmiarów przedstawiające Kurpiów w strojach świątecznych, kapliczka w pniu drzewa z figurą Matki Bożej z Dzieciątkiem Jezus na lewej ręce.