Przedsiębiorstwo powstało w Zgierzu w latach 80-tych XIX w. Budynki fabryczne znajdowały się przy ulicy Zegrzańskiej 137/139 (obecnie ul. J. H. Dąbrowskiego 19). Znajdowała się tutaj przędzalnia, tkalnia, drukarnia i apretura. W końcu lat 80-tych XIX w. kapitał zakładowy wynosił 600 tyś. rubli. Produkcja koncentrowała się na tkaninach ubraniowych, damskich jak i męskich, oraz przędzy bawełnianej. W Warszawie, Gdańsku i Lwowie istniały przedstawicielstwa firmy.
Od roku 1892, firma Henryka Zacherta weszła w skład Spółki Akcyjnej Lorentz i Krusche. Henryk Zachert był członkiem zarządu i współakcjonariuszem w/w spółki. Na wiosnę 1905 roku, wybucha strajk 120 robotników. Jednak właściciele spółki, panowie Julian Krusche i Stanisław Lorentz, notabene mąż Adelmy Idy Biedermann, odrzucili ich żądania podwyżki płac.
W czasie I wojny światowej, w dniu 25 listopada 1914 r. w przędzalni fabryki, gdzie rozlokowano oddział żołnierzy niemieckich wybuchł pożar. Skutkiem czego spłonął cały trzypiętrowy budynek. Zarząd przedsiębiorstwa zwrócił się do Towarzystw Ubezpieczeń z żądaniem wypłaty odszkodowania w wysokości 214 tyś. rubli. Pomimo ubezpieczenia w czterech towarzystwach akcyjnych w Rosji, właściciele spotkali się z odmową.
W okresie międzywojennym Towarzystwo Akcyjne Lorentz & Krusche zarządzało także fabryką W. Zacherta, do wybuchu wojny. W tym okresie pracowało tutaj 630 robotników. W 1922 r. zakłady przystąpiły do Związku Eksportowego Przemysłu Włókienniczego. Cztery lata później, na ogólnym zebraniu akcjonariuszy dokonano przewalutowania akcji rublowych na złotowe. W latach 30-tych XX w. na terenie fabryki przy ul. Dąbrowskiego 19, funkcjonowała skręcalnia zarobkowa Adeli Otto. Po 1945 r. nastąpiła nacjonalizacja zakładów.