Wyszków to dziś liczące ponad 27 tysięcy mieszkańców miasto powiatowe na Mazowszu. W czasie swojej wielowiekowej historii był miejscem osiedleń ludności żydowskiej, która w przededniu wybuchu II wojny światowej stanowiła połowę mieszkańców miasta. Wyszkowscy Żydzi posiadali w mieście synagogę, szkołę oraz swój cmentarz. Dziś pozostał po nich tylko relikt tego ostatniego miejsca.
Przez długi czas wyszkowscy Żydzi nie mieli własnego miejsca wiecznego spoczynku. Dopiero w początkach XIX wieku otrzymali zgodę na założenie cmentarza i nabyli działkę przy dzisiejszej ulicy Łącznej, na której mogli grzebać swoich zmarłych. Miejsce to było ostatnim przystankiem w ich życiu do 1939 r.
W czasie okupacji Niemcy wywieźli wyszkowskich Żydów do getta w Warszawie, a cmentarz zdewastowali. Macewy posłużyły im jako materiał budowlany do umocnienia rzeki Strugi i chodników w mieście. Po wojnie kirkut służył różnym celom popadając w zapomnienie. Dopiero w ostatnim dziesięcioleciu XX wieku na jego terenie wzniesiono pomnik-lapidarium.
W ufundowanym przez potomków wyszkowskich Żydów obiekcie umieszczono fragmenty odnalezionych nagrobków. Na ścianie zawisły pamiątkowe tablice w językach polskim, hebrajskim i angielskim. Na tablicach znalazł się napis „Te kamienie - to wszystko, co pozostało z pulsującej życiem społeczności żydowskiej, która odegrała ważną rolę w dziejach Wyszkowa. Umieściliśmy je tutaj dla zachowania pamięci o historii miasta i Żydach Wyszkowa, których pochłonął Holokaust". Pomnik odsłonięto w 1997 r. w obecności ambasadora USA w Polsce.