W 1910-1911 r. zbudowano – dla obrony wejścia do portu w Gdańsku – dwie baterie haubic 280 mm: „leśną” (w rejonie Stogów) i „wiejską” (na Brzeźnie). Ogniem kierowano metodą triangulacyjną dzięki punktom obserwacyjnym usytuowanym wzdłuż wybrzeża, w odległości ok. 3 km od baterii.
Przy ul. Jantarowej, w rejonie wejścia na plażę nr 58, 20 m w głąb lasu zachował się jeden ze schronów lewego bocznego stanowiska kierowania ogniem baterii wiejskiej. Składało się ono z głównego pomieszczenia zwieńczonego pancerną kopułą ze szczelinami obserwacyjnymi i peryskopem i czterech bocznych komór dla telefonistów. Obok głównego bunkra istniało boczne, otwarte stanowisko obserwacyjne.
Po demilitaryzacji Wolnego Miasta Gdańska w 1920 r. pancerną kopułę zdemontowano. Zachował się betonowy schron, jest on dostępny (latarka nie jest konieczna), choć do jednej trzeciej wysokości zasypany ziemią i nieco zaśmiecony.