W centrum dzisiejszej dzielnicy Mysłowic -Dziećkowice - stoi kościół zbudowany w latach 1887-88 zastępujący dotychczasowe dwa dziećkowickie kościółki drewniane. Ten drugi pochodził z lat 1670-73, ufundowany przez rodzinę Pinoccich ( dziś Pinocych) pochodzących z Włoch, a rozebrany w 1888 roku, po zbudowaniu obecnego, murowanego.
Budowa nowego kościoła była odpowiedzią na rozrastające ówczesne miasto Mysłowice (za datę otrzymania praw miejskich przyjmuje się rok 1360), spowodowane m.in. szybkim uprzemysłowieniem samych Mysłowic jak i okolic, a tym samym przyrost ludności. Kościół został zaprojektowany przez znanego na Górnym Śląsku architekta Ludwiga Schneidera w stylu neogotyckim jako halowy, orientowany na Wschód, na planie zbliżonym do krzyża łacińskiego. Zbudowano go z cegły pełnej, nieotynkowanej, w tzw. układzie “krzyżowym” lub inaczej nazywanym “wiązaniem gotyckim” a także “polskim”.
Bryła kościoła została przekryta dachem dwupołaciowym - nad korpusem świątyni, jak i nad transeptem pokrytym już współczesną dachówką ceramiczną typu karpiówka. Od strony zachodniej (jak i elewacji frontowej) dominuje tzw. masyw wejściowy będący jednocześnie strzelistą wieżą przekrytą dachem wieżowym pokrytym blachą, z naczółkami po bokach zwierającymi małe tarcze zegarowe.
W pierwszej kondygnacji masywu wieżowego, od frontu i w elewacjach bocznych widoczne są wysokie lecz smukłe okna. Na drugiej osadzono po jednym wysokim ale nieco szerszym niż w kondygnacji pierwszej okienku, zaś w trzeciej widoczne są po dwa smukłe otwory okienne, przez które niewątpliwie słychać dźwięk dzwonu kościelnego wzywającego parafian na mszę świętą.
W elewacjach bocznych otwory okienne zakończono ostrymi łukami, a w nich osadzono nieduże okienka, podobnie jak w w części bocznej transeptu. Elewacje boczne oszkarpowano tzw. szkarpami wykonanymi z cegły. Cała bryła na zewnątrz wygląda skromnie, wręcz surowo, być może ze względu na poziom zamożności ówczesnych mieszkańców lub też celowo chciano nawiązać do ascetyzmu popularnego w epoce średniowiecza, a przy tym zbliżał się przełom wieków, a więc wielka niewiadoma...
Opierając się o dostępne informacje, wnętrze kościoła jest halowe, trójnawowe, składające się z trzech członów: korpusu nawowego, transeptu i prezbiterium. Niestety, jak to zdarza się w takich małych miejscowościach jak Dziećkowice, kościół nie jest otwarty na co dzień, ale z dostępnych informacji wynika, iż kościół zachował swoje pierwotne wyposażenie neogotyckie pochodzące prawdopodobnie z końca XIX wieku w postaci: ołtarza głównego, prospektu organowego, stacji Męki Pańskiej, ławek, konfesjonałów, figury Chrystusa, Matki Boskiej i krucyfiksu pochodzącego z ostatniego drewnianego kościoła, a także pochodzących z II połowy XX wieku witraży z motywami figuralnymi jak również geometrycznym.