Narewka to spora wieś rozlokowana nad rzeką o tej samej nazwie. Powstała z utworzonej tu w pierwszej połowie XVII w. osady, której mieszkańcy zajmowali się pozyskiwaniem żelaza z rudy darniowej.
W 1777 r. Stanisław August ufundował tu kościół, a 20 lat później wybudowano pierwszą cerkiew. Po rozbiorach wieś znalazła się w zaborze rosyjskim. Kamień węgielny pod budowę nowej prawosławnej cerkwi wmurowano w 1865 r. Budowa trwała stosunkowo krótko. Sfinansowali ją częściowo sami parafianie, ale główny wkład finansowy należał do ówczesnego rządu rosyjskiego, który wyasygnował na ten cel aż 10.000 rubli. Patronem świątyni został wówczas św. Aleksander Newski (obecnie jest nim św. Mikołaj Cudotwórca).
Podczas I wojny światowej (w 1915 r.) większość prawosławnych mieszkańców Narewki - ulegając psychozie strachu i zalecanym przez carskie władze namowom duchownych - uciekła w głąb Rosji. Ten tragiczny etap w dziejach nosi dziś nazwę „bieżeństwo”.
Exodus bieżeńców trwał do lat 1918-21. Podróżowali etapami, o głodzie i chłodzie – najpierw w głąb guberni uralskich i syberyjskich, później z powrotem. Najbardziej znane punkty etapowe, gdzie przesiadali się do pociągów ulokowano w Baranowiczach i Bobrujsku. Niemal połowa uciekinierów nie powróciła, a szlak ich exodusu znaczyły setki przydrożnych krzyży.
Szacuje się, że na bieżeństwo udało się prawie 800 tysięcy mieszkańców Podlasia. Pamiątką po nim są krzyże stojące m.in. wokół świątyni w Narewce. Ustawiali je ci parafianie, którym udało się szczęśliwie powrócić. Nie wszystkie z nich upamiętniają jednak czasy międzywojenne. Sa też stele późniejsze. Na jednej z nich widnieje interesująca inskrypcja z lat 50. XX wieku. Poświęcona jest młodemu człowiekowi, który „został zabity na Ziemiach Odzyskanych, w Gorzowie 19.XI.1950 r.”