W centrum wsi, niedaleko przystanku autobusowego, za miejscowym kościołem stoi kaplica. Kaplica pochodzi z końca XIX wieku i do chwili zbudowania w miejscowości kościoła, w niej odbywały się nabożeństwa, msze święte i modlitwy. Budynek jest murowany, jak podają "źródła", o wątku mieszanym: z cegły i kamienia polnego, otynkowany, przekryty dachem dwupołaciowym pokrytym blachą ocynkowaną.
Do wnętrza kaplicy można dostać się od frontu, przez dzwonnicę, którą możliwe, że dobudowano w późniejszym okresie, ale niekoniecznie. Podobnie jak kaplica, dzwonnica jest murowana, otynkowana, dwukondygnacyjna, przekryta niskim dachem stożkowym pokrytym blachą ocynkowaną. Kondygnacje wieży doświetlono niewysokimi okienkami osadzonymi w otworach, zwieńczonymi półokrągłymi łukami, podobnie jak elewacje boczne kaplicy zdobione dodatkowo gzymsem wieńczącym połączonym z elementami zdobniczymi zbliżonymi do lizen bądź pilastrów.
Całość bryły może trochę nawiązywać do skromnej świątyni zbudowanej w stylu barokowym bądź późniejszym-neobarokowym. Wewnątrz kaplicy znajduje się ciekawy ołtarzyk, w którego centralnym miejscu umieszczono figurę patrona budowli. Nie dotarłem do informacji, kiedy została ona wykonana i przez kogo. Świętemu Walentemu towarzyszą figury: po lewej ( od patrzącego ) św. Jana Nepomucena, wykonana w stylu barokowo-ludowym i po prawej św. Floriana.