Mennonici od końca XVI w. osiedlani byli w dolinie Wisły począwszy od Żuław, przyczyniając się wydatnie do zagospodarowania tych ziem. W Wielkim Wełczu pojawili się ok. 1560 r. Pozostałością po ich kilkuwiekowej obecności jest cmentarz, którego początki sięgają XVIII w. Zachował się jego alejowo-kwaterowy układ i niektóre nagrobki.