Osieck to miejscowość gminna (powiat Otwock) i parafialna (dekanat Osieck, diecezja Siedlce) słynąca ze swojego, wybudowanego w pierwszej dekadzie XX stulecia, neogotyckiego kościoła parafialnego wielkości katedry. Innym znajdującym się w Osiecku obiektem zabytkowym jest znajdująca się na miejscowym cmentarzu grzebalnym drewniana kaplica p.w. świętego Rocha.
Pierwszą drewnianą kaplicę wybudowano w tym miejscu (wtedy poza miastem; nadanie praw miejskich - 1558, utrata - 1869) w roku 1620, podczas trwania epidemii cholery, prosząc świętego Rocha o pomoc w zażegnaniu zarazy. Półtora wieku później przeniesiono tu nie mieszczący się na terenie przykościelnym cmentarz. W 1840 r., zniszczoną przez czas XVII-wieczną kaplicę rozebrano i wystawiono obecną z fundacji ówczesnego właściciela dóbr – hrabiego Aleksandra Potockiego.
Jest to budowla z drewna sosnowego, konstrukcji słupowej, szalowana w ścianie frontowej ukośnie, zaś w pozostałych – pionowo. Rozczłonkowana czterema drewnianymi kolumnami fasada zwieńczona została trójkątnym szczytem. Posiada jednoprzestrzenne, nakryte płaskim stropem wnętrze z zachowanym fragmentarycznie chórem muzycznym wspartym na czterech słupach. Nakryta dachem dwuspadowym, nad prezbiterium trójspadowym pokrytym blachą. Na dachu sześcioboczna wieżyczka z krzyżem.
We wnętrzu znajduje się obraz przedstawiający świętego Rocha z kijem pielgrzyma w ręku i psem liżącym jego rany.