Założycielem przedsiębiorstwa był Teodor Ender. W 1898 r. zostały zakupione dobra moszczenickie od sukcesorów Leopolda Wilskiego za sumę 130 tys. rubli. Przedsiębiorczy Saksończyk buduje w Moszczenicy cegielnię, przędzalnię bawełny i tkalnie, linię kolejową i drogi dojazdowe. W 1900 roku następuje uruchomienie fabryki. W tym przedsięwzięciu pomaga mu kilkudziesięciu majstrów i robotników sprowadzonych z Niemiec.
Przed wybuchem I wojny światowej liczba zatrudnionych osiągnęła 1450 osób. Firma posiadała: przędzalnię cienkoprzędną, odpadkową, tkalnię, farbiarnię, warsztaty mechaniczne, bocznicę kolejową itp. W trakcie wojny doszło do rekwizycji wszystkich surowców i elementów napędowych. W tym czasie przemysłowiec zadbał o byt swoich pracowników wypłacając wszystkim zasiłki aż do wznowienia produkcji w zakładzie, dopiero na przełomie 1920/21 r.
Po śmierci Teodora Endera w 1921 roku, zmiana nazwy na "Moszczenicka Manufaktura Teodor Ender i Spadkobiercy" kierowanie firmą przejęli synowie, Karol i Stefan oraz córka Irena Augusta z Enderów Kindermannowa. Produkowano tkaniny bawełniane, towary bieliźniane, pościelowe, płótna kolorowe, barchany, zefiry itp. Firma posiadała przedstawicielstwa w Warszawie, Katowicach, Poznaniu, Lwowie, Gdańsku, Bydgoszczy i Równem.
W okresie międzywojennym centrala i główny skład mieścił się w Łodzi przy ul. Piotrkowskiej 143 i Moniuszki 1. W tym okresie pracowało tutaj 1500 robotników. W latach światowego kryzysu (1930 r.) następuje połączenie "Towarzystwa Akcyjnego Pabianickich Fabryk Wyrobów Bawełnianych Krusche i Ender" z "Moszczenicką Manufakturą". Odtąd jako filia pabianickich zakładów. Od śmierci ojca, do czasu opuszczenia Moszczenicy, dyrektorem naczelnym był Stefan Ender.
Do 1939 r. dopisywała niezła koniunktura, którą przerwał wybuch wojny. W czasie wojny trwała praca z wyłączeniem lat postoju 1940-1942. Pod koniec 1944 r. rodzina Enderów przeniosła się do Austrii. Po 1945 r. następuje nacjonalizacja fabryki i wznowienie produkcji jako "Moszczenickie Zakłady Przemysłu Bawełnianego". Po latach dodano człon "Zamatex". Miejsce pracy kilku tysięcy osób z Moszczenicy i okolic do lat 90 -tych XX w. Potem nastąpiło zamknięcie fabryki i upadłość. W latach późniejszych funkcjonowało tu kilkanaście firm prywatnych.