W zamierzchłych czasach Warta przepływająca przez Poznań rozgałęziała się na wiele odnóg, tworząc na terenie miasta liczne wyspy. Były wśród nich min. Ostrów Tumski, Piaski, Grobla, Chwaliszewo. Z biegiem czasu poszczególne koryta ulegały wypłyceniu, a ilość wysp się zmniejszała. W XVII w. skierowano główny nurt rzeki do ramienia opływającego Groblę od wschodu, zachodnie ramię uległo zwężeniu i wypłyceniu. Dodatkowo były do niego odprowadzane ścieki z miasta, wydając specyficzny zapach. Dlatego ten odcinek rzeki zaczęto nazywać Zgniłą Wartą.
Na przełomie XIX/XX wieku wybudowano przy tej części rzeki port, który był w pełni wykorzystywany jeszcze w okresie międzywojennym. Ponieważ miasto nieustannie w swoich dziejach było nękane przez powodzie, w latach ’60 XX w. postanowiono przeprowadzić regulację rzeki. Miała ona polegać na wyprostowaniu nurtu i zasypaniu zakola chwaliszewskiego. Projekt tego przedsięwzięcia wykonało Biuro Projektów Hydroprojekt w latach 1960-64, prace trwały do końca lat 70.
Ostateczne skierowanie Warty nowym korytem miało miejsce w 1968 r. W wyniku tej operacji, Chwaliszewo zwane Poznańską Wenecją przestało być wyspą. Zmniejszyło się też ryzyko powodzi w mieście, chociaż ostatecznie problem rozwiązała dopiero budowa zbiornika Jeziorsko.
Teren starego koryta Warty w okolicy kościoła Wszystkich Świętych i Starej Gazowni przez lata był nieużytkowany. W 2015 r. rozpoczęto prace związane z rewitalizacją tego obszaru. Wytyczono ścieżki, zagospodarowano tereny zielone, powstał amfiteatr, fontanna i niezwykle atrakcyjny plac zabaw. Powstały w ten sposób teren rekreacji nazwano Park Stare Koryto Warty.