Skromne ale niezwykle interesujące muzeum powstało w pomieszczeniach nad należącą do parafii w Ceradzu Kościelnym „kaplicą religio-biblio-disco” pw. Matki Bożej z Lourdes w Gaju Wielkim. Tajemniczo brzmiące słowa rozszyfrowuje mieszkająca w pobliskim popegeerowskim bloku opiekunka muzeum, pani Zofia Pedo. Najzwyczajniej w świecie w pomieszczeniach na piętrze mieściły się kiedyś salki katechetyczne, które w weekendy zamieniały się w miejsce spotkań młodzieży. Ba, swego czasu, z inicjatywy księdza proboszcza organizowano tutaj nawet… dyskoteki.
Ksiądz Zygmunt Humerczyk (1926-2003) był bardzo niekonwencjonalnym proboszczem o duszy kolekcjonera i artysty. Z fragmentów narzędzi gospodarczych czy rolniczych potrafił wyczarować cuda. Nie lubił, kiedy ktoś wyrzucał nawet stare, zniszczone obrazy o tematyce religijnej. Przywiezione przez niego do Gaju Wielkiego, pieczołowicie posklejane (także przez panią Zofię) stanowią dziś trzon kolekcji oleodruków przedstawiających Najświętszą Panienkę.
Znaleźć tu można interesujący zbiór starych odpustowych obrazów, jakie niegdyś wisiały w domach naszych babć czy prababć. Jest i kolekcja medalików oraz znaczków o treści maryjnej. Są wycinki z gazet, książki o maryjnych sanktuariach. Nie ma profesjonalnych regałów ale widać serce, jakie włożono w gromadzenie i pieczołowite katalogowanie eksponatów.
W drugim pomieszczeniu zgromadzono pamiątki po inicjatorze budowy kaplicy i pomysłodawcy tego unikatowego muzeum. Ksiądz Humerczyk studiował na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim razem z Józefem Glempem. Ksiądz prymas kilkakrotnie odwiedził ceradzką parafię. Modlił się także w kaplicy w Gaju Wielkim, a pamiątki po tych wizytach można oglądać w tutejszym muzeum. Jest tu więc szal i różaniec księdza prymasa, „filiżanka, z której pił kawę przebywając w kaplicy MB w Galu Wielkim”, „zastawa stołowa, z której kosztował będąc na jubileuszu 700-lecia parafii w Ceradzu Kościelnym i 35-lecia kapłaństwa”. Kolekcję uzupełniają pamiątki papieskie (m.in. fotokopie listów pisanych przez miejscowe dzieci do Jana Pawła II) oraz pamiątki dotyczące innych znanych księży.
Trudno orzec, jaki właściwie jest dziś status tego unikatowego muzeum i jak długo będzie jeszcze funkcjonowało. Działa zapewne siłą rozpędu i wielkiego zaangażowania jego kustoszki, pani Zofii. Każdy, kto zechce obejrzeć tę niezwykłą kolekcję, może liczyć na mnóstwo ciekawych opowieści, trzeba tylko udać się do „bloków” widocznych za kaplicą i zapytać o „panią Zosię, tę od muzeum”. Znają ją tutaj wszyscy. Ceną za zwiedzanie jest obowiązkowy wpis do kroniki.