Tursko Wielkie to wieś o bogatej historii leżąca nieopodal Połańca, na lewym brzegu Wisły. W początkach XIII wieku była widownią jednej z ważniejszych walk z Tatarami, tzw. Bitwy pod Turskiem.
Od XVI wieku Tursko było również siedzibą zboru kalwińskiego Jednoty Małopolskiej, po tym gdy odebrano im kościoły w pobliskiej Ossali i Niekrasowie. Obydwa zbory zostały zlikwidowane z użyciem siły w wyniku działań kontrreformatorskich.
Zbór w Tursku założyli Tarłowie, dziedzice wsi, i przetrwał on do połowy XIX wieku gdy Tursko znajdowało się w rękach Radziwiłłów. Upamiętniono istnienie zboru przy drodze z Turska do Ossali, gdzie w roku 2011 postawiono metalowy krzyż i głaz z nieczytelną niestety inskrypcją. Jest to jednak miejsce umowne, bowiem sam zbór znajdował się na terenie dzisiejszego rezerwatu Zamczysko Turskie, gdzie do dziś wyraźnie czytelne są pozostałości nowożytnych fortyfikacji ziemnych wzniesionych wokół zboru kalwińskiego.
Rezerwat utworzony w 1979 roku obejmuje blisko 2,5 hektara i został utworzony dla ochrony starego drzewostanu lipowego z domieszką wiązu, grabu i buka. Porasta on spore wzniesienie opadające ku Wiśle a najcenniejsze lipy mają po około 200 lat, a graby i wiązy są kilkadziesiąt lat młodsze. Środek zajmują wyraźne fortyfikacje w kształcie pięcioboku.