W parku krajobrazowym obok ruin zamku w Janowcu powstał skansen budownictwa drewnianego. Zgromadzono tu kilka zabytkowych drewnianych obiektów przeniesionych z terenów Lubelszczyzny ( dwór, spichlerz, stodoła, lamus). Dworski spichlerz pochodzący z połowy XIX wieku z Podlodowa nad Wieprzem, w którym można obejrzeć ekspozycję etnograficzną. Stodoła wzniesiona w XIX wieku pochodzi ze wsi Wylągi, leżącej nieopodal Kazimierza Dolnego, a lamus z wozownią pochodzi z Kurowa, gdzie można obejrzeć kolekcję starych bryczek.
Najcenniejszym obiektem w skansenie jest niewątpliwie Dwór ze wsi Moniaki zbudowany około 1760 r. dla Jakuba Wierzbickiego, chorążego żytomierskiego.
W roku 1858 dwór zostaje zakupiony przez Ludwika Zembrzuskiego i w rękach tej rodziny pozostaje do 1944 r. Z uwagi na to, że Zembrzuski posiadał liczną rodzinę na pietrze dworu powstały więc dodatkowe pokoje dla córek, nauczyciela i służby. Największa przebudowa dworu miała miejsce w 1909 r.
Po zakończeniu II wojny światowej w dworze urządzono biura spółdzielni produkcyjnej, a następnie posterunek milicji. Z biegiem lat dwór popada w ruinę. Uratowało go przeniesienie do Janowca w 1977 r., gdzie architekt Jerzy Kowarski zaadaptował obiekt dla potrzeb muzealnych.
Dwór jest obiektem wzniesionym na planie prostokąta, siedmioosiowym i nakrytym dachem polskim podbitym gontem. Od frontu wejście pod gankiem wspartym na kolumnach. Udostępniona do zwiedzania ekspozycja znajduje się w sześciu pomieszczeniach parteru: sieni, jadalni, salonie, pokoju pani domu, bibliotece i pokoju pana domu. W pozostałych pomieszczeniach parteru mieszczą się biura muzeum, a na poddaszu pokoje gościnne.