Podobno w Europie są tylko trzy takie ogrody, jednak nie udało mi się na razie ustalić, gdzie znajdują się pozostałe dwa. Ten kodeński nosi oficjalną nazwę Zielnego Ogrodu Matki Bożej. Najczęściej mówią o nim po prostu Labirynt i jest to nazwa niezwykle trafna - z lotu ptaka (lub drona ) widać wyraźnie labirynt ścieżek układających się wokół centralnej altany w kształt kojarzący się z płatkami róży. Główną bramę wejściową tworzą dwie tablice z dziesięciorgiem przykazań, ścieżki obsadzone są aromatycznymi ziołami, a porośnięta pnączami altana kryje w swoim wnętrzu nietypową fontannę. To Fontanna Oczyszczenia, w której woda spływa z góry. Wszystko w tym ogrodzie ma znaczenie symboliczne i nawiązuje do faktu, że jesteśmy oto w sanktuarium maryjnym. Projektowaniem go zajęli się najlepsi architekci krajobrazu.
Zielny Ogród Maryi to zaledwie mały fragment całego, kilkunastohektarowego obszaru parkowego. Najstarszą część zwaną dziś Kalwarią zakładali w rozwidleniu Bugu i Kałamanki Sapiehowie i to tutaj rosną leciwe, ok. 300-letnie lipy. Niedaleko nich odtworzony został ogród włoski ze zrekonstruowaną, ozdobnie obudowaną Studnią Sapiehów . Tuż obok znajduje się porośnięty dzikim winem bindaż. To nic innego jak urokliwy i dający latem wytchnienie spacerowy tunel.
W miejscu historycznego portu Pawła Sapiehy (ok. 1540 r. powstał jako trzeci port śródlądowy w ówczesnej Europie) znajduje się spory basen z kapliczką pośrodku. Za groblą – malownicze rozlewisko Kałamanki nazwane Rozlewiskiem Genezaret. Z każdej strony rozstawiono też ciekawe kapliczki różańcowe: przy labiryncie – części radosnej, przy porcie Sapiehy – części chwalebnej, przy rozlewisku – tajemnic światła (bardzo oryginalne, bo witrażowe).
Ziołowe ciekawostki: Rośliny zawsze miały duże znaczenie w kulcie Najświętszej Panienki. Matkę Bożą od wieków nazywano „różą bez kolców”, „różą miłości”, „lilią czystości” czy „fiołkiem pokory". W średniowieczu wierzono, że każdemu małemu dziecku mającemu wkrótce umrzeć, Maryja przynosi różę (znak wieczności i nieba pachnącego różami), a w ludowej nomenklaturze cały czas funkcjonują „maryjne” nazwy pospolitych kwiatów łąkowych czy ziół. Mamy więc serduszka Matki Boskiej i Panny Maryi rączkę, włoski Najświętszej Panny Maryi i warkocze Matki Boskiej. Są paluszki, naparstki, kądziołka, ale też torebki, rękawki i sukienki Matki Bożej. Jest ziele, osetek, mirt, len, pszeniczka i żytko MB. Nie brakuje gruszek MB, łez Matki Bożej… pewnie długo jeszcze można wymieniać, warto jednak dodać na zakończenie, że leczniczy krwiściąg lekarski nosi tytuł róży Matki Boskiej, a miododajne firletki - różyczek Maryi.