Czarnocin jest bardzo starą wsią wzmiankowaną już w dokumentach z XII wieku. Początkowo książęca i rycerska w latach 1289-1797 stała się własnością biskupów włocławskich.
Pierwszą parafię erygowano w Czarnocinie w roku 1289 i w tym samym roku wzniesiono drewniany kościół, który spłonął w roku 1712. Już w latach 1713-1715 wzniesiono drugi, murowany, lecz ten również się spalił w 1869 roku. Tymczasową kaplicę w dzwonnicy urządzono w latach 1869-1890.
Obecny trzeci kościół Wniebowzięcia NMP zbudowano w latach 1880-1891. Jest jednonawową świątynią murowaną, bez konkretnego stylu, do której w roku 1905 dobudowano wieżę, kruchtę i zakrystię. Wewnątrz, obok eklektycznego ołtarza głównego z XIX wieku znajdują się dwa ołtarze boczne i ambona, wszystkie w stylu rokokowym. Efektowne witraże ufundowali parafianie, a założono je w czerwcu 1967 roku. W prezbiterium są dwa, a w nawie głównej sześć o tematyce historycznej.