Delta Wisly – Żuławy – to teren podatny na zalewanie przez królową rzek polskich, szczególnie w okresie wiosennych roztopów, gdy spływające masy wody mogą spotkać się z wpychanymi z morza przez sztormowe wiatry (tzw. „cofka”). Osiedlani na Żuławach od końca XVI w. holenderscy menonici stworzyli system odwadniających kanałów, zaś w XIX w. powstał szereg śluz, wrót powodziowych i pompowni. Ich ewentualne zniszczenia mogło spowodowań wielkie straty gospodarcze, społeczne i ekologiczne – zapewne dlatego zaplanowano militarną ochronę przynajmniej niektórych z nich.
W podtczewskich Rybakach władze Prus zbudowały w 1901 r. stałą, sześciostanowiskową baterię dla dział 110 mm, która chronić miała rozgałęzienie Wisły i Nogatu wraz ze znajdującą się tam śluzą (śluza w Białej Górze). Obiekty oddalone są od siebie o ok. 8,5 km. Baterię ulokowano na krawędzi skarpy wiślanej, ok. 1 km od nurtu rzeki i kilkanaście metrów ponad lustrem wody. Składa się z sześciu ziemnych działobitni przedzielonych ceglanymi schronami pogotowia z małymi magazynkami amunicji. Budowlę z lewej (północnej) strony zamyka zgłębiony, dwukomorowy, żelbetowy schron amunicyjny, zaś w prawej stanowisko obserwacyjne. We wsi powstał też większy magazyn amunicji.
Aby dotrzeć do baterii należy kierować się drogą na Mały Garc; 100 m przed tablicą granicy administracyjnej Rybaków skręcić w lewo (nie ma drogi jezdnej), na wyniesioną nieco miedzę, by po ok. 100 m dojść do lewego krańca budowli. Pierwsze zdjęcie wykonano wzdłuż baterii, na końcu widać stanowisko obserwacyjne.