Witelon nie jest powszechnie znany w naszym kraju, a powinien, ponieważ to on był w średniowiecznej Europie najbardziej znanym naukowcem z Polski. Na długo przed Kopernikiem opowiadał się za systemem heliocentrycznym. Był matematykiem, fizykiem, filozofem, przyrodnikiem, dyplomatą, opiekunem synów księcia Henryka Pobożnego i oczywiście mnichem, bo w jego czasach habit był nieodzownym atrybutem w procesie zdobywania wiedzy. Od 1274 r. był też wrocławskim kanonikiem katedralnym, otrzymując jednocześnie Żórawinę w charakterze uposażenia.
Zapamiętany głównie z prac nad optyką i psychologią postrzegania. Sam o sobie mówił, że jest „synem Turyngów i Polaków” (matka była Polką, ojciec – niemieckim osadnikiem). Nie są znane dokładne daty jego urodzin i śmierci. Przyjmuje się, że żył w latach 1230 – 1280, a może nawet zmarł w roku 1314. Duża rozbieżność w dacie zgonu wynika z niemożności potwierdzenia kilku informacji źródłowych.
W 700-lecie ustanowienia prebendy w Żórawinie, wystawiono Witelonowi pomnik w pobliżu barokowego kościoła św. Trójcy, właściwie nie „wystawiono”, tylko zaadaptowano na ten cel pomnik pierwszowojenny, z którego usunięto wcześniejszą inskrypcję o treści „1914-1918 Das Opfer wir – fűr Freiheit, Ehre, Recht; die Zukunft ihr – ein wűrdiges Geschlecht” ("Ofiarą my – za wolność, honor, prawo; przyszłością wy – godny ród"), umieszczając w tym miejscu nowy napis „Mistrzowi Witelonowi, pierwszemu polskiemu badaczowi przyrody, odkrywcy prawa aberracji aferycznej, w siedemsetlecie wystawienia dokumentu, nadającemu mu wieś Żórawina Wilkowice w Ziemi Śląskiej, napis ten położył Urząd Gminy w Żórawinie R.P.1975”.