Klasycystyczny budynek przy ul. Katedralnej 3 został wybudowany w 1 poł. XIX wieku, w miejscu gdzie wcześniej przebiegał mur miejski. Od 1888 był własnością Józefa i Anieli Piszów, którzy prowadzili w nim drukarnię, wydawnictwo, księgarnię i wypożyczalnię książek. Józef Pisz wywodził się z węgierskiej rodziny drukarzy, osiadłej w Dębowcu koło Jasła. Do Tarnowa sprowadził się w 1879 roku, gdzie kupił drukarnię Władysława Angelusa. Zmodernizował i rozbudował zakład, wprowadzając jako pierwszy w Tarnowie maszyny napędzane elektrycznie. W 1888 Pisz ożenił się z Anielą Hodak i już jako małżeństwo zakupili księgarnię Edwarda Menkesa oraz przenieśli drukarnię do budynku przy ulicy Katedralnej.
Kamienica Piszów była pierwszym tarnowskim budynkiem, w którym zainstalowano telefon. Oprócz drukarni, w budynku działała księgarnia, biblioteka, wydawnictwo, biuro ogłoszeń, skład papieru oraz sklep z artykułami biurowymi. Wśród czasopism wydawanych przez Piszów były takie tytuły jak “Pogoń”, “Przyrodnik” czy “Głos Rolniczy”. Po śmierci Pisza w 1907 roku interes był dalej prowadzony przez jego żonę. Aniela z domu Hodak urodziła się we Lwowie. Podobnie jak w przypadku Józefa, również i jej ojciec zajmował się drukarstwem. Przejmując po mężu rodzinny interes dała się poznać jako zdolna literatka i dziennikarka, emancypantka i miłośniczka tarnowskich zabytków, szanowana przez elity Tarnowa. Redagowana przez nią “Pogoń” jest do dziś jednym z głównych źródeł wiedzy o Tarnowie przełomu XIX i XX wieku. Aniela Pisz kierowała wydawnictwem i drukarnią do swojej śmierci w 1934 roku.
Budynek następnie przeszedł na własność diecezji tarnowskiej, która nadal prowadziła w nim drukarnię. Po wojnie budynek został znacjonalizowany i przeznaczony na mieszkania. Obecnie znów należy do diecezji tarnowskiej, która umieściła w nim archiwum diecezjalne. Obecnie budynek wyróżnia się na tle innych kamienic przy placu Kazimierza Wielkiego swoją dwupiętrową, sześcioosiową, wściekle żóltą fasadą.