Wybudowana w 1855 roku (wg rejestru zabytków) willa “Białej Róży” jest jednym z najstarszych pensjonatów w Krynicy-Zdroju. Jest ona typowym przykładem stylu uzdrowiskowego, charakterystycznego dla pensjonatów budowanych w 2 połowie XIX w. Z racji wzorowania się na budynkach z rejonu z Alp, styl ten nazywany był również tyrolskim lub szwajcarskim. W Polsce pojawiał się nie tylko w kurortach górskich, ale również w innych uzdrowiskach, jak choćby Nałęczów. Budynki tego typu charakteryzowały się przede wszystkim bogato zdobionymi gankami, balkonami i werandami.
Fundatorami i pierwszymi właścicielami była rodzina Hubickich. Spadkobiercy tej rodziny władali willą do 1936 roku. Piętra były przeznaczone na lokale dla kuracjuszy zaś na parterze mieściły się delikatesy i skład apteczny. W roku 1887 w budynku mieszkała przebywająca na kuracji w Krynicy Maria Teresa Ledóchowska - hrabianka, misjonarka, założycielka Zakonu Sióstr Misjonarek św. Piotra Klawera, błogosławiona Kościoła Rzymskokatoliskiego. Z pobytu Ledóchowskiej w Krynicy zachowały akwarele jej autorstwa.
Od 1936 r. właścicielką została Matylda Cellerini. W czasie 2 wojny światowej budynek został zajęty przez Niemców na punkt sanatoryjny dla żołnierzy. W latach powojennych, oficjalnie wciąż prywatny budynek, znalazł się pod przymusowym zarządem Zrzeszenia Właścicieli nieruchomości. Na piętrach urządzono mieszkania kwaterunkowe. W 2016 roku budynek został wykupiony przez gminę. Od wielu lat na parterze mieszczą się kawiarnia “Maleńka” i restauracja “Krynicka”. Budynek został wpisany do rejestru zabytków w 1972 roku