Istniejące budynki - budynek kuchni, wartownia oraz mały budynek gospodarczy, powstały w latach 1942-1945 i miały być pierwotnie przeznaczone na potrzeby nowej kuchni i stołówki obozowej do obsługi rozrastającego się obozu koncentracyjnego. Planowano, że będzie to kuchnia i stołówka obsługująca ok. 150 tys. więźniów. Plany rozbudowy obozu Stutthof, opracowane w Berlinie w 1941 roku przez urząd SS-WVHA (Główny Urząd Administracyjno-Gospodarczy), zakładały, że obóz będzie mógł pomieścić jednocześnie od 150 tysięcy do 200 tysięcy więźniów.
Budynek jest integralną częścią Muzeum Stutthof w Sztutowie, które ma status muzeum centralnego. „Nowa Kuchnia” i towarzyszące jej obiekty znajdują się w strefie ochronnej Pomnika Zagłady, podobnie jak inne obiekty poobozowe, które znajdują się poza terenem muzeum, a są ściśle z nim związane oraz z historią obozu. Budynki zostały wzniesione w stanie surowym zamkniętym w końcowym okresie II Wojny Światowej i nigdy nie zostały wyposażone i użytkowane zgodnie z pierwotnym przeznaczeniem. W okresie powojennym zostały przekształcone w obiekty magazynowe, które funkcjonowały do lat 90-tych XX wieku.