Jednym z ciekawszych zabytków architektury sakralnej na Śląsku jest neoromański zespół klasztorny w Panewnikach. Od ponad 100 lat opiekują się nim ojcowie franciszkanie. Zostali sprowadzeni do Katowic, aby pełnić duchową posługę dla przyjeżdżających z różnych stron rodzin, które chciały mieszkać i pracować na Śląsku.
Od samego początku zakonnicy otoczyli opieką duszpasterską miejscową ludność, ale przez dłuższy czas, mimo usilnych starań, nie otrzymywali pozwolenia na budowę kościoła. Było to spowodowane antyreligijną polityką pruskiego zaborcy. W końcu, kiedy osiedlono tu niemieckojęzycznych braci, udało się uzyskać zgodę na wzniesienie świątyni. Powstał unikatowy kompleks budynków, przede wszystkim utrzymanych w popularnym wówczas stylu neoromańskim.
Staraniem oo. franciszkanów w latach 1936-1958 wybudowano kalwarię zwaną Śląską, która w okresie wielkanocnym przyciąga wielu pielgrzymów. Głównym materiałem, którego użyto do wzniesienia kościoła pw. Świętego Ludwika Króla i Wniebowzięcia NMP oraz pobliskich zabudowań klasztornych, była cegła. Średniowieczne inspiracje są bardzo łatwo zauważalne (m.in. niewielkie okna i grube mury). Budowniczymi opactwa byli zakonnicy, wspierani przez okolicznych rzemieślników.
Panewniki szybko stały się centrum religijnym i pielgrzymkowym, głównie dzięki wybudowanej w 1905 r., z okazji 50. rocznicy objawień w Lourdes, kopii cudownej groty, w której ukazywała się Matka Boża. Miejsce to jest też atrakcją turystyczną. Każdego roku w okresie bożonarodzeniowym pielgrzymów przyciąga tu największa w Polsce szopka betlejemska. ul. Panewnicka 76