Pierwsza wzmianka o Krzeszowicach pochodzi z 1286 r., ale dla późniejszego rozwoju miasta dużo istotniejsze były wydarzenia sprzed kilkudziesięciu milionów lat - w utworzonym w wyniku ruchów górotwórczych Rowie Krzeszowickim powstało wówczas morze, na dnie którego (wskutek długotrwałych procesów chemicznych) wykształciły się wodonośne pokłady bogate w związki mineralne.
Po raz pierwszy korzystne właściwości wód wykorzystano już na początku XVII w. w leczeniu... bydła, ale działalność uzdrowiskowa rozpoczęła się dopiero 150 lat później. W efekcie energicznych działań rodziny Lubomirskich w krótkim czasie wzniesiono nowoczesny zespół zdrojowy składający się z kilkunastu obiektów.
Wydarzenia polityczne z przełomu XVIII i XIX w. - rozbiory Polski, powstanie kościuszkowskie i wojny napoleońskie - znacznie zahamowały rozwój kurortu. Dalszym jego rozkwitem pokierowali spadkobiercy miejscowości - rodzina Potockich, którzy w latach 30. XIX w. ufundowali nowe łaźnie i szpital. Właśnie na ten czas przypada szczyt popularności Krzeszowic. Potem zainteresowanie nimi było coraz mniejsze. W drugiej połowie XIX w. Potoccy ponownie zwrócili większą uwagę na uzdrowiskową funkcję miejscowości, nadając nieco blasku upadającym instytucjom leczniczym, ale nie udało im się zapobiec nieustannemu spadkowi liczby kuracjuszy.
W tym czasie w okolicy prężnie rozwijało się górnictwo i przemysł, dzięki czemu ród Potockich zaczął się bogacić. W 1850 r. magnaci postanowili wybudować pałac w stylu renesansu włoskiego. Dwupiętrowa rezydencja składała się z 228 różnych pomieszczeń i była otoczona kilkunastohektarowym parkiem krajobrazowym. Po II wojnie światowej znaczenie Krzeszowic jako kurortu ciągle malało. Również pałac Potockich w wyniku dużych zaniedbań popadał w coraz większą ruinę.
Obecnie o uzdrowiskowej przeszłości miasta świadczą jedynie interesujące założenia architektoniczne w parku zdrojowym, gdyż nawet herb gminy przedstawiający tryskającą dużym strumieniem wodę ze źródeł leczniczych został kilka lat temu zmieniony...